Joker do tej pory jak i teraz miał świetnych odtwórców. Ostatni był najmroczniejszą wersją i z checią obejrzałbym obłęd z sadyzmem w pełnej krasie, a tutaj leci musical... Ledger tak podniósł poprzeczke Jokera (świetnie używającego "chorych gierek" jak selekcja kijem bilardowym w "Mrocznym Rycerzu". Czy tłumaczenie skąd ma bliznę na uczeniu batmana jak zadaję się ból swojej ofierze), że bałem sie kto może przeskoczyć taki poziom. Jednak po obraniu kursu na zdecydowany mrok Phoenix znakomicie sobie poradził. Leto jednak pokazał Jokera jakim powinien być (sama scena jak leży otoczony nożami cudownie pokazuję obłęd jaki sie w nim kryje). Sadystyczny świr, który sieje groze i śmierć. Pozbawiony zahamowań, moralności, etyki, a działania logiki. Liczy się tylko jego cel i zaspokojenie swoich potrzeb... Tak wyobrażam sobie drogę Jokera po pierwszym filmie. Jako psychopatę skrajnie brutalnego. Dlatego pomalowanego kolesia biegającego ze śpiewnikiem nie dam rady chyba udźwignąć.